Weer geladen

Afgelopen maandag op dinsdag lag ik weer in het ziekenhuis voor een nieuwe dosis cytostatica. Het verliep deze keer allemaal erg soepel. Ik lag op een rustige zaal. Er gebeurde verder niet veel. Wel kwam ik op de gang mijn achterbuurman tegen, die ook kanker heeft en gaat kuren. Mijn buurt is wel aan het medisch consumeren geslagen!

Thuis gekomen werd ik verrast met een cadeautje uit Georgië: een traditioneel hoofddeksel dat Bacho, de vriend van Lija, in Kachetië - een streek in Georgië - heeft gekocht. Via St. Petersburg en Amsterdam is dat op mijn hoofd beland. Eigenlijk wilde ik een rastapet, zo'n kleurrijke. Maar dat vonden de meiden niet goed. Een rastapet zonder dreadlocks kan echt niet! Maar met dit Georgisch hoofddeksel voel ik mij ook prima, en lekker warm.

Op 13 november krijgen we te horen of de kuur is aangeslagen en effect heeft op de kanker. Ik heb er nog steeds het volste vertrouwen in dat dat zo is. Mijn lichaam werkt keihard. Ik ben steeds maar moe. Maar ik blijf wel op gewicht nu. En mijn buik loopt niet heel erg hard vol met vocht van de uitzaaiingen. Laat ik aan die signalen maar een positieve betekenis toedichten, niet dan?

En nu ga ik crème brûlée maken om vanavond Jeannes verjaardag te vieren!