Gisteren ben ik weer thuis gekomen onder achterlating van ruim 7 liter lichaamvocht uit mijn buik. Dat lucht letterlijk heel erg op. Overigens ben ik minder opgelucht. Werd ik op 15 januari nog voor 6 weken naar huis gestuurd door de medisch specialist, amper een week later lag ik alweer in het ziekenhuis. Het heeft 5 maanden geduurd sinds de vorige keer mijn buik vol was gelopen. Hopenlijk duurt het nu weer zo lang. Mijn lichaamsgewicht is nu met een sprong omlaag gegaan. Het zal een hele kunst worden om mijn streefgewicht van 100 kilo te handhaven, want mijn eetlust is nog niet op het oude peil.
Aanstaande dinsdag ga ik naar de bedrijfsarts op mijn werk. Dat wil ik toch wel doorzetten, ook al heb ik mijn baas waarschijnlijk nog niet veel te bieden. De afgelopen weken is er nog niet veel terecht gekomen van werken aan mijn conditie. Het lijkt me echter wel leuk om even rond te neuzen op de afdeling en wat collega's gedag te zeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
6 opmerkingen:
Beste Leen
Lees je blog regelmatig en heb bewondering voor jouw wijze van omgaan met de kanker. Ik weet niet of ik dat zou kunnen Maar een positieve instelling helpt zeker. En als ex Aussie ben ik natuurlijk verheugd dat je jouw talenten aan de didgeridoo gaat geven. Maak er wat van dat geeft energie.
Liefs en een dikke kus, Groeten ook aan Jeanne, Elly Dekker
Ha Broer,
schijnt bij jou de zon ook?
bij mij op zolder wel. die pc werkt hard voor mij. ik wens je veel sterkte en hoop dat de zon jou alle energie geeft!
liefs
ditte.
Hoi Leen,
het jojo-en met jou gaat heen en weer. Ik ga er vanuit, net zoals de jojo, dat je de weg naar boven weer vindt. Blijf goed voor jezelf zorgen en die positieve vechtersmentaliteit (ook al ben je even aangeslagen) houden!
Sterkte en groet
Frank Voermans (VWS)
Hoi Leen,
Wat moet jij toch veel doorstaan. Ik bewonder je om de dappere wijze waarop je steeds weer alles vertelt op de blog. In ieder geval heb je weer gevoeld hoe het is om op de schaats te staan. Heerlijk maar je merkt wel dat het langer duurt voordat je weer de slag te pakken hebt.
Leen, houd moed en hartelijke groeten van je nicht Willy
Hallo Leen,
vanuit het Haagse pand proberen we je een beetje te volgen via je blog. We hopen dat je je positieve instelling weer weet te vinden ondanks tegenslagen.
Groetjes en veel energie zenden we jou....
Herbert & Esther
Hoi Leen,
Het was even schrikken dat je weer was opgenomen; gelukkig ben je inmiddels weer thuis.
Het is ook een rotziekte ook; het enige wat je kunt doet en ook doet is blijven knokken en afwachten.
Iedereen van FZ/Huisvesting wenst je alle goeds.
Hou je haaks!
Annette Abbink
Een reactie posten