Nog 3 en een halve dag - 42 pillen - te gaan. Het viel me niet mee om een evenwicht te vinden met de medicijnen in mijn lijf. Nadat ik vorige week uit het ziekenhuis kwam dacht ik mjjn mannetje wel te kunnen staan. Nou, dat viel het weekend mooi tegen. Het bleek dat ik toch vooral door aanvullende pillen op de been gehouden was. Alle energie vloeide weg. Ik maakte een glijvlucht naar de bodem. Nul fut! Zelfs het beantwoorden van een mail deed mij het zweet uitbreken.
Nu gaat het weer een beetje. Ik kom weer enigszins in balans, zo lijkt het. Het vocht in mijn buik zie ik nog niet terugkomen, maar - voor de spiegel staand - vind ik het wel eng om mezelf te inspecteren.
Ik krijg veel kaarten en mails uit de meest onverwachte hoeken. Dat is erg fijn. Ik kan niet op alle berichten en kaarten direct reageren, maar weet dat ik het allemaal registreer en er veel energie aan ontleen.
De meiden thuis zijn allemaal verkouden. Nu mijn weerstand verlaagd is betekent dat dat ze op afstand moet blijven. Maar die schade haal ik wel weer in.
Gisteren is Jeanne begonnen me gedichten voor te lezen. Ik heb eigenlijk nooit geleerd van gedichten te genieten terwijl ik wel zie hoeveel plezier Jeanne er aan beleeft. Dat wil ik ook wel. Ze begon met een gedicht van Osip Mandelstam - Notre Dame - en raakte helemaal in vervoering bij de uitleg en toelichting. En ik zag ons weer staan in Parijs op het plein voor de Notre Dame.
Posts
10 opmerkingen:
Volhouden Leen,
Gr. Karst
Leen,
Afgelopen week hoorde ik dat je kanker hebt. Schrik naturlijk; dat kan niet. Collega's mogen niet ziek worden. Die moet je gewoon blijven zien als ze op kantoor bij je buurman iets komen bespreken, als je ze aanschiet omdat je een vraag hebt over pensioenen, als je over de loopbrug naar de linkerkant van het gebouw loopt, of als je op het perron op de trein wacht.
Mensen die kanker hebben zijn mensen waarvoor we geld inzamelen met het SZW Roparunteam, maar niet je collega's.
Sterkte in je strijd. John van Dongen (SV)
Ha die Leen. Gewoon je even een goed weekend toewensen. Hans
Hoi Leen,
Heftig...
Maak je niet druk; ook dat kost energie. Geniet van de prachtige gedichten en waan je weer in Parijs! Wat wil je nog meer.
Heel veel groeten, ook van alle huisvestingscollega's.
Annette
Hoi Leen. Dit weekend terug van vakantie verneem ik via de Klapband dat je maagkanker hebt en de strijd bent aan gegaan. Goed zo, hou vol! En wat goed dat je er een Blog op nahoud, en zoveel reacties uit allerlei hoeken krijgt. Ik onderstreep je mening volledig over het communicatieve onvermogen van medisch specialisten. Sterkte in je strijd, geef nooit op! Groet, Evert.
Beste Leen,
We kennen elkaar nog niet zo lang, maar toch ben ik erg geschrokken. Ik vind het heel moedig dat je het verloop van de chemokuur met iedereen wilt delen! Ik wens je sterkte en we zien je weer terug!
Groeten,
Mark van der Eerden (OR-AI)
Ha Leen. Ben natuurlijk van veel al op de hoogte. Toch ook waardevol om de blogjes door te lezen. Mooi proza. Herken wel het een en ander in je overpeinzingen. Zeker wat betreft communictie door artsen. Pil voor pil wordt de tumor aangepakt. Je hebt mijn steun. Gr. Mindert
Dag lieve grote broer,
Ik hou van je en het was fijn om je zondag te zien!
Is de appeltaart al op?
liefs,
Ditte.
Hoi Leen,
Wat een schrik te horen dat je kanker hebt! ik wens je alle goeds en sterkte. Dit is het eerste blog die ik in mijn leven open en waar ik op reageer... 't is me wat, die moderne communicatie. Maar eigenlijk heel simpel en ik ben blij je zo even te kunnen bereiken. Nogmaals veel sterkte voor jou en je familie. groet, Mila
hé grote man: ook van mij veel sterkte en een spoedig herstel toegewenst! we werden net door Sjaak Sibbing op je blogspot attent gemaakt; goed te zien dat er al zoveel mensen aan je denken en je het beste toewensen
met groet,
André Rodenburg (Abvakabo/VROM)
Een reactie posten