De eerste dosis van de chemokuur is toegediend. Gedurende 24 uur heb ik aan het infuus gelegen om het gif te laten binnendruppelen. Ik heb ook een hele doos aanvullende medicatie gekregen om de bijeffecten van de cytostatica zo veel mogelijk op te vangen. Tot nu toe met succes, want ik ben niet misselijk of zo. Nu maar hopen dat de kanker wel de effecten merkt. Ik moet de komende week elke dag tweemaal daags een handvol pillen cytostatica slikken. Dan een week herstellen en op voor de volgende ronde.
In het ziekenhuis heb ik ook meer dan 10 liter vocht uit mijn buik achter gelaten. Dat lucht enorm op. Ik zou niet durven beweren dat ik nu weer een buik als een washbord heb, maar het is zeker een stimulans. Ondertussen ben ik al wel heel wat gewicht verloren. We hebben een gesprek gehad met de di etiste, die allerlei tips gaf, die zeker bij Jeanne niet aan dovemansoren zijn gezegd: eiwitten en calorien in de vorm van room, suiker, vet, taart, koek, chocolade, etc. worden me verlokkelijk voorgehouden.
Het was voor mij de eerste keer dat ik werd opgenomen in een ziekenhuis. Dat was een hele ervaring. Hoeveel gezichten er wel niet aan mijn bed verschenen, onvoorstelbaar. Klopt dat wel met dat personeelstekort? Of is het daar juist een uiting van?
Ik ben goed verzorgd en de verpleegkundigen waren heel behulpzaam. Over de medisch specialisten ben ik minder tevreden. Het bericht in de krant dat medisch specialisten zich moeten bijscholen in communiceren met patienten om te zorgen dat hun ziekenhuis in de ranglijsten goed figureert, kan ik niet anders dan onderstrepen. Wat een horken lopen daar nog rond. Je moet als patient de regie zelf in handen houden.
Thuis gekomen wachtten er weer vele kaarten, bloemen en andere blijken van aandacht. Dat is echt fantastisch om te ervaren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
8 opmerkingen:
Fantastisch Leen om te horen, dat je de eerste slag gewonnen hebt. En met zo'n dieet leef je nu in luilekkerland. De eerste klap is een daalder waard zullen we maar zeggen. Ik begrijp dat je bij Jeanne, Lia en Esther in goede handen bent.
Groeten van Sigi, Klaas, Doro en Roelof.
Dag Leen,
Willeke van der Werf vertelde me dat je kanker hebt. Dat is wel schrikken. Hoewel ons contact grotendeels beperkt was toch uitwisseling van verkeerd bezorgde mail en post heb ik als bijna-naamgenoot een soort lijntje naar je lopen. Fijn om op deze manier te kunnen lezen hoe het je vergaat. Ik kom vaak terug om te lezen. Sterkte!
Groet van Leoniek van der Vliet (voorheen Arbo, inmiddels AI)
Dag Leen,
wat laat je ons toch schrikken, ineens krijgt fifty/fifty een heel andere betekenis. Toch goed dat je de moed niet laat zakken. We hebben ons ingeschreven op jouw blog en blijven je volgen. Natuurlijk wensen we je alle kracht en sterkte toe de komende tijd.
Don't let the basterds get you down.
Groetjes Katja en Rene Rutgers, Arnhem.
Lieve Leen, Jeanne, Lija en Esther,
Wij wensen jullie veel sterkte en denken veel aan jullie.
liefs,
Ditte, Johan en kids
Hoi Leen,
Zoals je al schreef: de kop is er af. Gelukkig. Ik hoop dat je niet teveel last van bijwerkingen gaat krijgen. En maak het Jeanne, Lija en Esther niet te lastig, hoor!
Ik wens jou en je familie heel veel moed en vertrouwen in de goede afloop.
Groet,
Annette Abbink
Er gaat geen dag voorbij dat we niet aan jou en ook Jeanne, Lija en Esther denken. Ongelooflijk wat je allemaal opeens meemaakt. Gelukkig bewijst je blog (en vooral ook de foto met Lija en Esther) dat de oude Leen nog springlevend is en zeker niet bij de pakken neer zal gaan zitten!
Tot gauw,
Aart en Marlies
Hoi Leen,
Hier eindelijk een teken van mij. Wat een schrik dat jullie dit overkomt. Fijn te horen dat je je in ieder geval niet zo ziek voelt.
Na regen komt zonneschijn zullen we maar zeggen.
Gr. Karst
hoi Leen,
zoals eerder geschreven de eerste klap.
nu hopen dat ie goed aankomt
sterkte
Sandor
Een reactie posten